Ludwig Mies van der Rohe (1886-1969) was een Duits-Amerikaanse architect, academicus en interieurontwerper, die vaak eenvoudigweg als Mies werd aangeduid. Hij wordt beschouwd als een van de pioniers van de moderne architectuur. In de jaren 1930 was Mies de laatste directeur van de Bauhaus, een baanbrekende school voor modernistische kunst, design en architectuur. Na de opkomst van het nazisme en diens sterke oppositie tegen modernisme, emigreerde Mies naar de Verenigde Staten. Daar werd hij hoofd van de architectuurschool aan het Illinois Institute of Technology.

Mies streefde ernaar zijn eigen kenmerkende architecturale stijl te vestigen, die de moderniteit zou belichamen. Zijn gebouwen maakten gebruik van moderne materialen, zoals industrieel staal en glas, om de interieurruimtes te definiëren. Hij wordt vaak geassocieerd met zijn voorliefde voor de aforismen "less is more" en "God zit in de details."

Mies werd geboren in 1886 in Aken, Duitsland, en begon zijn loopbaan in zijn vaders steenhouwerij en bij verschillende lokale ontwerpbureaus voordat hij naar Berlijn verhuisde. Daar trad hij toe tot het kantoor van interieurontwerper Bruno Paul. Hij begon zijn architecturale carrière als leerling in het atelier van Peter Behrens van 1908 tot 1912, waar hij werd blootgesteld aan de toenmalige ontwerptrends en de progressieve Duitse cultuur. Hij werkte samen met Le Corbusier en Walter Gropius, die later ook betrokken was bij de ontwikkeling van de Bauhaus. Mies diende als bouwmanager van de Duitse ambassade in Sint-Petersburg onder Behrens.

Mies veranderde zijn naam als onderdeel van zijn transformatie van zoon van een vakman tot architect die samenwerkte met de culturele elite van Berlijn. Hij voegde "van der" toe aan zijn naam en gebruikte de Nederlandse "van der" omdat de Duitse vorm "von" juridisch beperkt was tot de Duitse adel. Hij begon zijn onafhankelijke professionele carrière met het ontwerpen van huizen voor de hogere klasse.

Na de Eerste Wereldoorlog, terwijl hij nog steeds traditionele neoclassicistische huizen ontwierp, begon Mies een parallel experimenteel traject. Hij sloot zich aan bij zijn avant-garde collega's in de langlopende zoektocht naar een nieuwe stijl die geschikt zou zijn voor het moderne industriële tijdperk. De zwakke punten van traditionele stijlen werden sinds het midden van de 19e eeuw bekritiseerd door progressieve denkers, voornamelijk vanwege de tegenstrijdigheden van het verbergen van moderne bouwtechnologie achter een gevel van versierde traditionele stijlen.

Na World War I begon Mies met baanbrekende projecten en lanceerde hij zichzelf naar de status van een architect die vorm gaf in harmonie met de geest van de opkomende moderne samenleving. Hij verliet moedig elke vorm van ornament en maakte in 1921 een dramatische modernistische entree met zijn opvallende ontwerpvoorstel voor de veelvlakkige volledig glazen Friedrichstraße wolkenkrabber, gevolgd door een hogere gebogen versie in 1922 die de Glazen Wolkenkrabber werd genoemd.

Mies en Le Corbusier erkenden later de blijvende invloed van Frank Lloyd Wright's Wasmuth Portfolio nadat het in Berlijn was tentoongesteld. Deze collectie van zijn werk had een aanzienlijke impact op de ontwikkeling van het modernisme in architectuur.

Mies van der Rohe heeft door zijn gedurfde visie en innovatieve ontwerpen een onuitwisbare stempel gedrukt op de moderne architectuur en vormgeving, en zijn nalatenschap blijft een inspiratiebron voor toekomstige generaties.